6 Prawo i Sprawiedliwość wraca po dekadzie do reformowania rynku medialnego. Zaczynając od wymiany obecnych władz mediów publicznych (vide projekt nowelizacji). Oczywiście, gdyby PO i PSL nie zrobiły, w czasach sprawowania władzy, tego samego, tylko zajęły się stworzeniem spójnego prawa medialnego (np. nieodwołującego się już do Konstytucji PRL w Ustawie o prawie prasowym i przywracającego kadencyjność KRRiT), byłoby to pole do awantur. Ponieważ jednak była już koalicja nie zrobiła w tym zakresie nic dobrego, a zajęła się tylko tym, czym PiS zajmuje się teraz, przejdźmy do sedna tytułowej tezy.
W 2005 roku PiS tworząc cudaczną koalicję medialną (jeszcze przed koalicją rządową, co godne podkreślenia) z Samoobroną RP i LPR przerwał kadencję KRRiT i wymienił w trybach dziwnych rady nadzorcze oraz zarządy spółek medialnych. Szczególnie dramatycznie dotknęło to przywołany powyżej polski regulator rynku. Warto bowiem pamiętać, że w 1992 roku powstanie Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji uznano (nie tylko w kraju) za wielki sukces państwa demokratycznego. Oto powstał niezależny organ, odpowiedzialny za kwestie dotyczące rynku medialnego, a zatem tej gigantycznej czwartej władzy i wielkiego biznesu.
Niestety kolejne ekipy myślały już tylko o tym, żeby „odzyskać media publiczne” dla siebie (bo przecież nie dla społeczeństwa). PO nie naprawiła tego, co PiS zrobił, kierując się własnym interesem, źle. Zwyczajnie podzieliła KRRiT między siebie, SLD i PSL. Odbyło się to zresztą w sposób budzący politowanie (np. ze względu na konflikty wewnętrzne w samej Platformie, kandydata Stronnictwa musiał przegłosować Senat RP, w którym PSL nie miał żadnego przedstawiciela 
Nie zaakceptowano też kandydata PiS, oddając dwa miejsca w tym pięcioosobowym ciele SLD). W równie marnym stylu obsadzono rady nadzorcze i zarządy. W sprawie ucywilizowania obowiązujących zasad – np. wspomnianego już koniecznego powrotu do rotacyjności składu KRRiT nie zrobiono przez osiem lat nic. Ba – nawet uczciwej debaty nie zorganizowano (po dyskusji programowej 2007 roku, w której miałem przyjemność brać udział – m.in. z Janem Dworakiem).
Reasumując – dziesięć lat temu PiS interesowało tylko i wyłącznie zagarnięcie tego łupu wojennego, jakim są media publiczne. Obecne działanie w dwóch turach, z których pierwsza dla wszystkich ekip rządowych jest oczywista, czyli „odzyskanie” mediów, niesie ze sobą nadzieję. Nadzieję na to, że dalej w toku dyskusji uda się stworzyć dobre prawo, które przetrwa przynajmniej tyle, ile ma Ustawa o radiofonii i telewizji, wprowadzona 29 grudnia 1992 roku (tak, tak – rocznicę dziś mamy 
).
Bardzo szanuje Pana poglądy i podobnie uważam, że należy bardzo dopracować ustawę o mediach narodowych. To bardzo ważne, żeby media, na które daninę łożą wszyscy Polacy spełniały prawdziwie rolę mediów Narodowych. Chodzi o rolę edukacyjną, informacyjną oraz krzewienie patriotyzmu w społeczeństwie. Nie wiem, czy Pan w ostatnich czasach często oglądał i słuchał programów TVP i Polskiego Radia. Proszę mi wierzyć, to nie były rzetelne i bezstronne informacje. Media publiczne, czy narodowe w przekazie informacyjnym powinny wykazywać się najwyższą starannością i obiektywizmem, a tak nie było. Jako Polak i konsument medialnego przekazu, że ufam, że nowe, wybrane w demokratycznych wyborach władze dołożą wszelkich starań i uchwalą prawo, które w końcu stworzy naprawdę publiczne/narodowe/obywatelskie media. Pozdrawiam
Dziękuję za tę uwagę. „Wiadomości” ostatnio mnie kilka razy „zabiły” jako konsumenta treści. Obchodzę szerokim łukiem. Co z tym można zrobić? Nie wiem. W mojej ocenie dużym problemem jest nie to, kto rządzi, nie to, jakie jest prawo medialne, ale wasalny charakter części środowiska dziennikarskiego. Pamiętam z 2006 roku materiał w wydarzenia rangi międzynarodowej, z którego pojawiło się na antenie pięć wypowiedzi polskich polityków – wszyscy z PiS-u. Ten wypadek znam dobrze. Nie było nacisków, po prostu realizujący materiał uznali, że za taki montaż zapunktują… I tego kręgosłupa mi w ludziach brak. Program informacyjny, to program informacyjny. Publicystykę uprawiać się powinno gdzie indziej.
Ciekaw jestem, w którą stronę reforma pójdzie.
Pozdrawiam serdecznie, ZB
Jeszcze nie słyszałem, żeby ktoś wychowywał dzieci na zasadzie „teraz starsi Cię biją i to jest złe, ale jak ty urośniesz, to też będziesz mógł/mogła bić i to będzie spoko”.
Zagarnianie mediów jest złe, niezależnie kiedy i kto to robi. Nie wiem jak można pisać, że „odzyskanie mediów, niesie ze sobą nadzieję”. Gdyby chcieli naprawić, to by od razu naprawili, a nie obsadzali swoimi ludźmi.
Jedenaście lat temu, kiedy zacząłem się zajmować ta problematyką, podpisałbym się obiema rękoma pod ta uwagą. Niestety poszczególne ekipy mają do rynku mediów stosunek olewający, a do mediów publicznych zawłaszczający. Skoro więc wiadomo, że i tak będą „odzyskiwać”, to może lepiej, że dzieje się to w takim trybie – w dwóch krokach, a nie w formie jednej nowelizacji, której głównym celem będzie zmiana zarządów.
I stąd się bierze moje pisanie o nadziei. Nowe prawo jest konieczne. Do KRRiT strzelać chciała i PO i robić Ofcom po polsku, ale – „uwaga: Konstytucja”! Dziś mogę sobie wyobrazić, że obecnie jaśnie nam panujący, po zrobieniu tego, co już raz zrobili, czyli odbiciu mediów z „rąk niegodnych”, postanowią napisać coś dobrego w momencie, w którym już będą czuli, że zaraz stracą władzę.
Z pozdrowieniem, ZB
Natychmiast zlikwidować abonament!!!
Takie media powinny się utrzymywać ze składek partyjnych
O, ciekaw jestem, jak się to skończy. Bardzo mało pomysłów na inny model finansowania. Najczęstsza odpowiedź: budżet, a ten, jak wiadomo, z gumy nie jest. Inna propozycja była zawarta w projekcie ustawy medialnej tzw. twórców. Stworzył go Maciej Strzembosz. Może warto o tym znowu pogadać?
A co do składek członkowskich – ja bym chciał, żeby przynajmniej partie utrzymywały się z owych składek i zostawiły budżet w spokoju.
Z pozdrowieniem, ZB