Gdy zaczęłam pisać swój blog sądziłam, że ulubionym bohaterem moich felietonów będzie prezes PiS – Jarosław Kaczyński. Tymczasem sprawy przybierają inny obrót. Wyraźnie chce odebrać mu palmę pierwszeństwa mój sąsiad z tego blogu czyli Wirtualnych Mediów – red. Krzysztof Czabański. W każdym bądź razie stara się jak może i radykalizuje się z dnia na dzień.
Już nawet dawni, prawicowi koledzy z SDP-u (o których pisze dziś również wPolityce) są beee. I po kolei i z nazwiska ich wylicza: W.Reszczyński, J. Lichocka, J. Chmielowska, P. Legutko, A. Romaszewska, Teresa Bochwic, S. Truszczyński, M. Wolski a nawet prezes K. Skowroński.
I nic tu im nie pomogą ich pełne pasji i ekspresji wystąpienia na wiecach, płomienne artykuły i pełne finezji felietony.
Nic się nie liczy, bo wyżej wymienieni nie chcą w palcem w bucie kiwnąć i wprowadzić na członka SDP-u jego ukochanego przyjaciela – J. Targalskiego, któremu odmówiono członkostwa 2 lata temu.
A przecież J. Targalski jest nie tylko jednym z najświatlejszych umysłów żurnalistyki, to jeszcze człowiekiem prześladowanym przez polskie sądy, które nieustająco go skazują. Redaktor Czabański udaje bowiem, że nie zna się na prawie i nie odróżnia procesu karnego od cywilnego, w którym się po prostu proces przegrywa. A tak się pechowo dzieje, że J. Targalski w oczach sądu nigdy racji nie ma. W dodatku Komisja Członkowska SDP-u uznała jego zachowania , gdy zwalniał pracowników Polskiego Radia podczas rządów PiS za nieetyczne, bo nie dosyć, że zwalniał, to jeszcze ubliżał.
Red. K. Czabański lubi jednak „szorstki” sposób bycia i żołnierskie słownictwo czemu niedawno sam dał wyraz . Potępiającą go Radę Etyki Mediów nazwał ciałem skompromitowanym, bo przecież dobre maniery, wychowanie i przestrzeganie etyki obecnie są elementami kompromitującymi.
Teraz jednak red. K. Czabański poszedł jeszcze dalej i nawołuje do złamania resztki demokratycznego porządku w SDP-ie czyli do złamania Komisji Członkowskiej. Krótko mówiąc wymienieni na wstępie powinni na nią „wpłynąć”.
Red. Czabański sam członek SDP-u najwyraźniej jednak nie odróżnia stowarzyszenia od swojej ukochanej partii politycznej czyli PiSu. To jeszcze nie jest partia wodzowska i nie panuje w niej dyscyplina partyjna. Komisja Członkowska MOŻE wyrazić swoje zdanie.
Póki co…
I dobrze, że nie mamy w Polsce prawa powszechnego dostępu do broni. Obawiam się, bowiem, że przy tak szybko postępującym procesie radykalizacji u red. K. Czabańskiego pojawić się może, podobnie jak u reżysera Brauna, chęć do szybkich i skutecznych rozwiązań.
