Nasz swawolny konik polny
Krzyś prywatnie uroczym mężczyzną jest. Kulturalny, grzeczny, sympatycznie do każdego zagada, papierosa przypali…
W głowie też ma dobrze, przecież skończył Wydział Filozofii na Uniwersytecie… A i głos miły, radiowy…
Urzeka nie tylko młode ale i starsze panie, które tłumnie przybywają i bronią go własną, podwiędłą piersią, gdy tylko jest w potrzebie.
Wcześniej uwiódł sporą część sali, która wybrała go prezesem.
Niezależny, z niekonwencjonalną fryzurą , ba, nawet buntowniczy, bo w proteście porzucił radio Zet, a wyrzucony z radiowej Trójki, założył własne Radio Wnet. Z głową w chmurach i pełną idei, nie zwraca co prawda uwagi na prozę życia czyli na takie rzeczy jak sprawy finansowe, nie pamięta ile zarobił i za co, ile pożyczył jako zaliczkę a ile oddał – ale taki jego urok.
Roztargniony trochę, nie zauważył pewnie też, że założył buty prezesa. A te buty jakieś bardzo sztywne i niewygodne. W dodatku w instrukcji ich użycia w paragrafie 21 napisano, że nie wolno w nich chadzać po partyjnych korytarzach a już tym bardziej w nich wystawać czy siadać w fotelach.
Ale nasz Krzysztof życia bardzo ciekaw. Tu by skoczył i tam by skoczył. No i z tej ciekawości poszedł najpierw na konferencję pewnej partii w sprawach ekonomicznych a potem też po własnym czyli SDP-owskim gmachu partyjną wycieczkę oprowadził, do salonu zajrzał, no i gości wszystkim przedstawił.
Buty jednak chyba zaczęły go uwierać, bo na trzecią partyjną konferencję już nie poszedł a szkoda, bo może by nu coś na otarcia i odciski polecili, jako że lekarze tam dużo o zdrowiu mówili.
- Taka szkoda – opowiada o tych butach Krzysztof – bo ja bym, w nich wszędzie poszedł. I do Palikota też iść chciałem, jak by mnie zaprosił. A tak te buty dobrze się prezentowały, tak pięknie błyszczały…
Niektórzy domagają się, abym te buty zdjął, skoro mi w nich niewygodnie.
Ja, jednak jako dziennikarz niezależny słuchać ich nie będę, tym bardziej, że mamusia twierdzi, że dobrze w nich wyglądam. Tylu się poświęcało więc i ja poświęcę się dla dobra sprawy i narodu.
A morały z tej opowiastki płyną aż dwa;
Ten pierwszy o koniku polnym znają wszyscy, drugi – że, nie każdy w butach prezesa może chodzić, też chyba oczywisty.
