html”> Dwa lata na reformy. Bo będzie jak w Grecji, obiecuje agencja ratingowa, o wiele mówiącej nazwie Standard & Poor.
Piszę obiecuje, a nie ostrzega, bo parę tekstów ( 1, 2, 3, 4, 5) znakomitej sytuacji Greków już poświęciłem, a sytuację tę można streścić następująco:
Już dostali 120 mld Euro, na spłatę starych długów, a nikt przytomny nie wierzy w to, że Grecy będą w stanie te 120 mld nie tylko spłacić, ale nawet obsłużyć spłatę odsetek 
Czyli – darowiznę taką dostali, bo trzymają za klejnoty całą Strefę Euro .
A jeśli spojrzeć na poniższą tabelkę, obrazującą, jak (wg Eurostat!) dobrze w porównaniu z Polakami , Grekom się żyje, to każdy, kto nie jest upałem nadwerężony, zauważy sprzeczność zupełnie dramatyczną:
Grecy, z płacą minimalną 860 Euro, są przykładem finansowej degrengolady, a Polska, z płacą minimalną 320 Euro – wyspą szczęśliwości.
To ja, taką wyspę …. – i tu padają słowa powszechnie uznane za obraźliwe - i poproszę, żeby moi rodacy mieli taki właśnie kryzys, jak w Grecji.
Bo sądzę, że nawet najbardziej religijne osoby zgodzą się ze mną, iż życie jest jedno i trzeba się starać przeżyć je jak najfajniej.
A tych, co to chcą nam to jedno, jedyne życie, pardon - spieprzyć, nawijając makaron na uszy, że TERAZ my mamy mieć gorzej, żeby KIEDYŚ (inni) mieli lepiej, trzeba po prostu potraktować – cytuję za moim ulubionym Jurkiem O. – z baszki.
I jeszcze na wypadek wszelki – z buta. Dla spokojności (to akurat cytat z Pawlaka, w rozmowie z Kargulem).
.
